Τουριστικά Ακίνητα Ο.Τ.Α.

Το Μάρτιο του 2002 στο περίπτερο της ITB του Βερολίνου δέχθηκα την επίσκεψη στελέχους της Ε.Τ.Α., η οποία ζήτησε τη γνώμη μου για την εταιρεία τους. Απάντησα με δυο ερωτήσεις: Από πού «κληρονόμησε» η Ε.Τ.Α. τα προς «πώληση» ακίνητα και πώς είναι δυνατόν μια εταιρεία να ιδρύεται με προϋπόθεση την αναγκαιότητα χρησιμοποίησης μονάδων των Μ.Α.Τ. για την επιτυχία των «στόχων» της;

Με λίγα λόγια τα τουριστικά ακίνητα ανήκουν στους φυσικούς κληρονόμους τους, στις τοπικές κοινωνίες, μόνους αρμόδιους να αποφασίσουν για τη χρήση τους και κάθε απόπειρα της κεντρικής εξουσίας να τα διαθέσει κατά βούλησή της, της προσδίδει το ρόλο του κατακτητή που αποφασίζει για το μέλλον μιας κοινωνίας χωρίς τη γνώμη της.

Στη χώρα μας η αποκέντρωση της διοίκησης ξεκίνησε πολύ αργά και πολύ πιο αργά εξελίσσεται, η δε δημιουργία της Ε.Τ.Α. αποτελεί οπισθοδρόμηση του θεσμού. Το ότι στην οπισθοδρόμηση αυτή πρωτοστάτησε η πρόσφατη διοίκηση του Ε.Ο.Τ., επιβαρύνει την απαξίωση του οργανισμού, εμφανή πλέον σε πολλούς τομείς.

Το ότι οι επαγγελματικοί φορείς του τουρισμού δεν αντιδρούν δυναμικά στην απαξίωση ενός οργανισμού που προσέφερε τα μέγιστα στη χώρα τις πρώτες δεκαετίες λειτουργίας του ίσως να οφείλεται στα σχετικά οφέλη μερικών επαγγελματιών, αλλά η αδράνεια αυτή υποσκάπτει τα θεμέλια του κλάδου.

Υ.Γ. Το κοινό γνώρισε μια εκτεταμένη και πολυέξοδη διαφημιστική καμπάνια της Ε.Τ.Α. και εξέφρασε μια απορία: τί πουλάει;