A note by the publisher

Ακούγοντας τις δηλώσεις των πολιτικών ηγετών στη ΔΕΘ και διαβάζοντας τα δημοσιεύματα για τα «στοιχήματα» που βάζουν τα κόμματα για τις εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης του Νοεμβρίου, αναρωτιέμαι:

• Τι περισσότερο χρειάζεται να υποστεί ο Έλληνας για να καταλάβει ότι η χώρα, ως σύνολο τοπικών κοινωνιών, δεν πρόκειται ποτέ να ορθοποδήσει εάν τα κριτήρια επιλογής της τοπικής εξουσίας βασίζονται στην ικανοποίηση φιλοδοξιών κομματικών ηγεσιών;
• Γιατί μια μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας θα ψηφίσουν στις αυτοδιοικητικές εκλογές με γνώμονα τα παρανοϊκά συνθήματα, τύπου «δημοψήφισμα για το μνημόνιο», τα οποία εφευρίσκουν τα κόμματα εκμεταλλευόμενα τις δυσκολίες των καιρών, για ψηφοθηρικούς λόγους, βλάπτοντας στην ουσία τα ίδια τους τα συμφέροντα;
• Πώς μπορεί κάποιος να μην αντιλαμβάνεται ότι τα παγιωμένα καθεστώτα προσώπων δημιουργούν, σε πολλές περιπτώσεις, απροσπέλαστες και ολιγαρχικές διοικήσεις, οι οποίες κυριεύονται από πελατειακές σχέσεις, αδιαφάνεια και αναποτελεσματικότητα;
• Πώς μπορεί κάποιος να συνεχίζει να θέλει να δίνει την ψήφο του σε δημάρχους, οι οποίοι δημιουργούν υπερχρεωμένους δήμους ενώ παρουσιάζουν δυσανάλογο έργο;

Κάθε πολίτης θα πρέπει, επιτέλους, να διεκδικήσει ποιότητα ζωής στον τόπο του, αντιδρώντας στην κοινωνική, οικονομική και περιβαλλοντική απαξίωση. Θα πρέπει να απαγκιστρωθεί από τον κομματισμό και να αντιληφθεί τη δύναμη της ψήφου του.

Ας μην παρασυρθούμε άλλη μια φορά από τις επιρροές των κομματικών επιδιώξεων. Ας αναδείξουμε τοπικούς ηγέτες που θα προασπιστούν τα συμφέροντά μας, θα αναβαθμίσουν την ποιότητα ζωής μας, θα δώσουν κατευθύνσεις για ανάπτυξη και ενότητα της τοπικής κοινωνίας και όλα αυτά με διαφάνεια και αποτελεσματικότητα. Αν οι πολίτες πεισθούν για την αποτελεσματικότητα των δημοτικών αρχών, είναι σίγουρο ότι θα τις προσεγγίσουν, θα προσφερθούν και θα συμμετάσχουν πιο ενεργά.

Αναμφίβολα υπάρχουν δυσκολίες, αγανάκτηση και αίσθημα αδικίας σε πολλούς. Παρόλα αυτά δεν θα πρέπει να χαθεί η ευκαιρία που μας δίνεται για αναβάθμιση της ποιότητας ζωής μας.

Όσον αφορά στο μνημόνιο, δανείζομαι μια φράση του Σ. Μάνου σε άρθρο του: «Μα θα πείτε: “δεν πρέπει να αντιδράσουμε στο Μνημόνιο;” Φυσικά πρέπει να αντιδράσουμε. Ένας μόνο τρόπος είναι σωστός: κάνοντας όσα πρέπει για να καταστεί περιττό.».