Επιχειρηματική Ηθική

Με το πέρας του Αυγούστου, ξεκινάει η καταμέτρηση. Ποιες οι εισροές; Ποιες οι εκροές; Τι απέμεινε; Η ζυγαριά για άλλους κλίνει προς τη μια πλευρά και για άλλους προς την άλλη.

Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, κάποιοι επιχειρηματίες, στις καταμετρήσεις αυτές, το δεύτερο σκέλος, που αναφέρεται στις εκροές, το αγνοούν εσκεμμένα. Η κρίσιμη καμπή της οικονομίας τούς διευκολύνει στο να μηχανεύονται δικαιολογίες για καθυστερήσεις ή αναβολές ή και αρνήσεις των πληρωμών, χωρίς να υπάρχει αντικειμενική οικονομική δυσχέρεια.

Κι αυτό σε μια περίοδο κατά την οποία η τουριστική επιχειρηματικότητα καλείται να αναλάβει το σημαντικό έργο αναζωογόνησης της οικονομίας και της διατήρησης, μέσω αυτής, της κοινωνικής συνοχής.

Στο ερώτημα που έθεσε δημόσια φίλος και σοβαρός επιχειρηματίας: «Όταν κάποια εταιρεία σού χρωστά χρήματα για έργο που έχει παραληφθεί χωρίς παράπονα εδώ και 18 μήνες και παράλληλα βλέπεις τον επιχειρηματία και τη σύζυγό του στις κοσμικές στήλες να κάνουν διακοπές στην Μύκονο, τι κάνεις;», η απάντηση, δυστυχώς, χρήζει μεγαλύτερης ανάλυσης από το απλό «σταματάς να διαβάζεις τις κοσμικές στήλες και στέλνεις την υπόθεση στο δικηγόρο».

Έχει να κάνει με την επιχειρηματική ηθική, όρος που εμπεριέχει τις αρχές, αξίες, συμπεριφορές και τα πιστεύω μιας επιχείρησης και συνεπώς των ατόμων που την απαρτίζουν και η οποία δεν είναι παρά ένα μέρος του ευρύτερου συστήματος ηθικής της κοινωνίας μας.

Θα ήταν χρήσιμο να αντιληφθεί ο επιχειρηματικός κόσμος ότι η επιχειρηματική ηθική είναι εκ των ων ουκ άνευ για την ανάπτυξη, ενώ επιχειρηματικά «ήθη», που αντλούν από και τροφοδοτούν καταστάσεις διαφθοράς, σπατάλης, κατάχρησης εξουσίας και ισχύος, τείνουν να οδηγήσουν μια ήδη κατακερματισμένη οικονομία σε φαύλους κύκλους ύφεσης, αναταραχής και υποβάθμισης.